gəvələmək

f. Könülsüz, iştahasız, ağzından tökülə-tökülə yemək; çeynəmək. Kazımın oğlu yavan çörəyi gəvələyərək qaşqabağını salladı. Ç.. <Xalıqverdi> . . çarıqlarını soyunub corablarını qurutdu, axırda da çörəyi isidib gəvələməyə başladı. Ə. Vəl.. <Mərdan> əlində iri bir alma tutaraq gəvələyir və gözlərini süzərək Nəcəfə baxırdı. Q. İlkin.